วันศุกร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557


ความหมายของคำสุภาพ

              คำสุภาพเป็นส่วนหนึ่งของคำราชาศัพท์  คือถ้อยคำสามัญที่เปลี่ยนแปลงให้สุภาพขึ้นอีก      (บรรจบ  พันธุเมธา.  ๒๕๒๑ ๑๓๗)


               ไพโรจน์  อยู่มณเฑียร  (๒๕๕๐ : ๘๙)  ได้ให้ความหมายของคำสุภาพไว้ว่า  คำสุภาพ หมายถึงถ้อยคำอันเหมาะสม  ได้ยินแล้วชวนฟังซึ่งสุภาพชนทั่วไปนิยมใช้พูดกัน  ถือเป็นส่วนหนึ่งของคำราชาศัพท์แต่ไม่มีการกำหนดใช้มากมายหลายชนิดอย่างราชาศัพท์ที่ใช้แก่เจ้านาย  วิธีการใช้ไม่ค่อยแปลกไปกว่าคำสามัญเท่าใดนัก


                ลัลลนา  ศิริเจริญ และสุมาลี  นิมานุภาพ  (๒๕๒๖ ๕๙)  กล่าวว่า  ภาษาสุภาพ หมายถึง  ถ้อยคำที่มีน้ำเสียงไม่กระด้างมีความหมายตรงไปตรงมาไม่กำกวมชวนให้เข้าใจไขว้เขว เป็นภาษาที่ใช้ในสุภาพชนทั่วไปที่อยู่ในระดับเดียวกัน  ระดับต่ำกว่า  (เช่นผู้ใหญ่พูดกับเด็ก)  และผู้ที่มีอาวุโสมากกว่าด้วยวัยวุฒิ  ชาติวุฒิ  และคุณวุฒิ  ตลอดขึ้นจนไปถึงพระภิกษุสงฆ์  ภาษาสุภาพนอกจากจะแสดงความสุภาพแล้ว  บางคำใช้แสดงการคารวะ  และบางคำก็ใช้แสดงความสุภาพและการแสดงการคารวะควบคู่กันไป  ภาษาเขียนที่ดีจะใช้ภาษาสุภาพทั้งหมด  เพราะปรากฏเป็นลายลักษณ์อักษรและเป็นสื่อความเข้าใจกับผู้อ่านโดยทั่วไปไม่จำกัดในหมู่ผู้ฟังเช่นภาษาพูดเท่านั้น 


              อาจสรุปความหมายของคำสุภาพได้ว่า  คำสุภาพ  คือถ้อยคำที่มีความนุ่มนวล  ไม่หยาบคาย  และอ่อนโยน  มีความหมายตรงไปตรงมา  ใช้พูดกันโดยทั่วไป  ภาษาสุภาพนั้นใช้แสดงถึงความสุภาพและบางคำใช้แสดงการคารวะ  ในภาษาเขียนที่ดีจะใช้คำสุภาพทั้งหมด  คำสุภาพถือเป็นส่วนหนึ่งของคำราชาศัพท์แต่มีวิธีการใช้ที่ง่ายกว่าคำราชาศัพท์เพราะเป็นคำที่ใช้พูดได้โดยทั่วไป


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น