สาเหตุของการใช้คำสุภาพ 

               ปรีชา  ทิชินพงศ์  (๒๕๒๓ : ๑๗๕-๑๗๖)  ได้กล่าวถึงสาเหตุของการใช้คำสุภาพว่า  ชาติไทยเป็นชาติที่ได้ชื่อว่ามีวัฒนธรรมที่ดีงามมาแต่โบราณกาล  ไม่ว่ายุคใดสมัยใดเราไม่ละลาบละล้วงต่อบุคคลที่ควรเคารพ  เช่น  เมื่อจะกราบบังคมทูล  พูดกับพระภิกษุ  พูดกับผู้บังคับบัญชา  บิดา มารดา  ครูอาจารย์  หรือผู้มีวัยอาวุโสต่าง ๆ  ก็ดี  เราจะใช้ถ้อยคำแตกต่างกันออกไปตามสภาพทางสังคมของบุคคลนั้น ๆ  เป็นสำคัญ  ในสมัยก่อนนั้นมีการใช้คำราชาศัพท์เมื่อจะกราบบังคมทูลหรือกราบทูลต่อพระมหากษัตริย์และพระบรมวงศานุวงศ์  เท่านั้น  ต่อมาเมื่อมีการคลี่คลายของภาษา และความเจริญงอกงามของวัฒนธรรมมากขึ้นจึงมีการปรับเปลี่ยนคำราชาศัพท์เป็นคำพูดที่นุ่มนวล ไพเราะ  และสามารถใช้พูดกับบุคคลสามัญชนทั่วไปได้อย่างสุภาพ  ชวนฟัง  และการใช้ภาษาหรือคำพูดที่สุภาพนี้ยังเป็นการแสดงออกถึงการได้รับการอบรมสั่งสอนที่ดีด้วย  นอกจากคำสุภาพจะใช้เป็นภาษาพูดสำหรับบุคคลทั่วไปแล้วคำสุภาพยังใช้ในภาษาเขียนเพื่อให้เกิดความงดงามทางด้านวรรณศิลป์อีกด้วย